Recensie: New Seoul Park Jelly Vendor Massacre van Cho Yeeun

Wat als de enige manier om iets bij elkaar te houden een complete meltdown is? Als je zo graag wilt dat een situatie eeuwig duurt dat dat feit belangrijker is dan gevoelens achteraf, suggereert dat een zekere puurheid. Moeten we dit opvatten als vluchten of als een alternatieve manier om te bereiken wat je wilt?

Het einde van het eerste hoofdstuk maakt korte metten met de veronderstelling dat je een doorsnee moordmysterie leest. De titel van het boek suggereert vreemde ontwikkelingen en die zijn er zeker, en toch had ik niet verwacht dat het boek zo dodelijk zou zijn. Ik weet dat er massacre in de titel staat, maar de subtielere sterfgevallen in dit boek zijn bitterder dan een bloedbad.

De vertelster van het eerste (hoofd)verhaal, Yuji, is een kind van een echtpaar dat de hele tijd ruzie maakt. Haar stem is geloofwaardig, passend bij een jong kind. Elk hoofdstuk beschrijft de achtergrond van de personages die naar het pretpark gaan en toont hun rol in de gebeurtenissen. De verhalen zijn niet lang genoeg om de karakters tot leven te wekken. Met elk nieuw hoofdstuk geef ik minder om de nieuwe vertellers. Alleen het eerste hoofdstuk wekte echt mijn interesse, en dat was omdat ik nieuwsgierig was naar de aard van de massamoord. De auteur neemt ruim de tijd om het verhaal van meerdere kanten te vertellen.

Ik hou van de surrealistische wendingen. Het verhaal heeft zeker wat, maar het boek was te lang. In het nawoord leggen de uitgever en de auteur uit dat dit boek is voortgekomen uit een wedstrijd voor korte verhalen. Hoewel het verhaal in boekvorm misschien meer uitgewerkt is, denk ik dat de kortere versie misschien intenser was geweest. De lengte van het boek verminderde de kracht van de verrassende elementen en de hoofdstukken voelen aan als een herhaling van hetzelfde. Ik hou wel van het concept: een gelei(delijke) moord als uiting van je hartewens.