I Live in the Slums van de Chinese auteur Can Xue is een betoverende verhalenbundel met zowel mysterieuze verhalen als verhalen die elegant zijn in hun eenvoud.
Locatie: de verhalen spelen zich af in China
I Live in the Slums: synopsis
In Can Xue’s world the superficial is peeled away to reveal layers of depth and meaning. Her stories observe no conventions of plot or characterization and limn a chaotic, poetic state ordered by the extreme logic of philosophy.
Combining elements of both Chinese materiality—the love of physical things—and Western abstract thinking, Can Xue invites her readers into an immersive landscape that blends empirical fact and illusion, mixes the physical and spiritual, and probes the space between consciousness and unconsciousness. She brings us to a place that is both readily familiar yet unmappable and can make us hyperaware of the inherent unreliability in our relationship to the world around us. Delightful, enchanting, and full of mystery and secrets, Can Xue’s newest collection shines a light on the forces that give contours to the visible terrain we acknowledge as reality.
Recensie
Hoe is het leven voor de knaagdieren, vogels, schaduwen en bomen die hun wereld delen met de mens? Dat moet de vraag zijn geweest die Can Xue zich stelde toen ze de verhalen in deze bundel schreef. De verhalen tonen het goede en het lelijke aan de wereld waarin wij leven vanuit een ander perspectief. Wat alle verhalen in I Live in the Slums gemeen hebben is een rijke fantasie. Je leest over moerassen uit het verleden, mensen die in gaten springen en verdwijnen (in het tijdsbestek van twee hele zinnen), en gebouwen zonder deuren.
Mijn favoriete verhalen zijn Swamp, I am a willow tree en Our human neighbors. Swamp is een fascinerend verhaal dat ik niet eens zal proberen na te vertellen. Ik ben er vrij zeker van dat ik slechts een deel ervan heb begrepen, maar zoals ik al zei, het was fascinerend. I am a willow tree gaat over de strijd van een boom tegen zijn levenslange kwelgeest, de tuinman. De wilgenboom en zijn gedachten over de intenties van de tuinman voelden meer ‘echt’ en menselijk aan dan veel menselijke karakters in andere boeken. Een indrukwekkende prestatie.
Our human neighbors is een verfrissend kort verhaal dat licht aanvoelt maar je uit het niets raakt met verwijzingen naar de dood. Bijvoorbeeld: “Could it be that people who were near magpies were all fond of killing? My father said that this woman ‘clearly understood the profound mysteries of the natural world.’ In Father’s eyes, she was almost an irresistible spirit. And so Father sacrificed himself early.” Toch was dit verhaal, in vergelijking met het zwaardere verhaal ervoor (Story of the Slums), helder en verfrissend.
Dit brengt me ook bij mijn enige negatieve punt over I Live in the Slums: het eerste verhaal (eerder een novelle), Story of the Slums, was een sleur om doorheen te komen. Het verhaal had zijn momenten; ik hou van de droge humor (de trappende geit en meedogenloze muizen) en de beschrijvingen van de sloppenwijken zijn zo goed dat ik mezelf er kan zien rondlopen. De gebeurtenissen zijn zowel intrigerend als raar en je gaat met de stroom mee zonder enig idee te hebben waar het verhaal je naartoe leidt. Ik had deze verhalenbundel met meer plezier gelezen als hij met een ander verhaal was begonnen of als dit eerste verhaal verspreid over de bundel was gepubliceerd.
Van alle verhalen in deze collectie voelde ik het meest bij de Shadow people. “Where had the people gone? We hadn’t gone underground, nor were we hiding inside the hollow walls. If you carefully investigated the foot of the bed, the back of the bookcase, the corners of the room, the backs of the doors, and other similar places, you would discover pale shadows flexing and twisting. That’s us, the cowards. Worms hide in the earth. We hide indoors. It seems an odd way to live.” Het is vast een momentopname, maar zijn velen van ons nu niet als schaduwmensen? Ik voel me er wel een.
Dat brengt me bij een andere observatie: ik denk dat de verhalen in I Live in the Slums een heel andere betekenis zullen hebben voor elke lezer, afhankelijk van de invalshoek en de gemoedstoestand van de lezer op dat moment. Na veel van de verhalen in deze bundel besefte ik me dat ik ze niet begreep, wat prima was. Misschien zijn ze allemaal wel duidelijk voor iemand die meer weet over Chinese mythen en legendes.
In het kort
I Live in the Slums van de Chinese auteur Can Xue is een betoverende verhalenbundel met verhalen vanuit een ander perspectief waarin elementen uit de Chinese cultuur verweven zijn. Elk verhaal is zowel mysterieus als elegant in zijn eenvoud en beschrijvingen van het dagelijks leven. Het is niet een verhalenbundel die ik aan iedereen zou aanraden, slechts aan een enkeling die wil ervaren wat er nog meer te lezen is. Ben je van plan dit boek te lezen? Dan raad ik je aan het eerste verhaal over te slaan en als laatste te lezen zodat je hem meer kunt waarderen.
Vertaald uit het Chinees door Karen Gernant en Zeping Chen.
Geïnteresseerd?
Bekijk I Live in the Slums op Bol.com.
Veel dank aan Yale University Press en NetGalley voor een digitaal ARC van deze roman in ruil voor een eerlijke recensie.
