Recensie: Hunter School van Sakinu Ahronglong

Disclosure: in deze post kunnen Affiliate links staan. Wanneer je via mijn link iets koopt, krijg ik een klein percentage van het aankoopbedrag. Voor jou is er geen verschil. Dit helpt mij deze site in de lucht te houden.

- Advertisement -

Hunter School van Sakinu Ahronglong gaat over de overlevering, de ontberingen en de toekomstdromen van een afstammeling van de Paiwan, een inheemse stam van Taiwan.

Hunter School synopsis

Hunter School is a timely piece of fiction, drawing on the recollections, folklore, and autobiographical stories of an aboriginal Taiwanese man aiming to reconnect with his lost tribal identity, a Paiwan identity lost in the name of development.

It is impossible to be unaware of the effect of development, invariably at the hands of outsiders, upon the lands, inhabitants and very nature of faraway climes. Hunter School shows us first-hand the immediate and long-reaching effects of such changes upon an indigenous people. The fabric of the community is changed, its balance and its self-sufficiency undermined, and confusion reigns. A common theme running throughout this charming but important book is that of a young man learning about himself and his heritage from the past, elders, ancestors, and nature itself.

Recensie

3/5

Auteur Sakinu Ahronglong is Paiwan, een inheemse stam van Taiwan. Deze stam heeft een halve eeuw in culturele winterslaap doorgebracht mede door de overheersing van Japan en China. Het is zijn missie om de Paiwan-cultuur te reconstrueren en mensen te helpen zich opnieuw te verbinden met de natuur, en met dat doel richtte hij de Hunter School op.

Verhalen

Diep verankerd in de verhalen is het samenleven van mens en dier, en mens en natuur. Je hebt het gevoel dat je zelf naar de jagersschool gaat, en gaandeweg leer je nederigheid en respect: wees één met de natuur, plaats jezelf niet boven de dieren, en probeer het vanuit hun oogpunt te zien. Jagersfilosofie 101: “Relate to each creature in nature like a fellow person.” Het zal je dan ook niet verbazen dat de jager zegt dat je de verdwijning van vliegende eekhoorns niet alleen aan de mens kunt wijten. De eekhoorns hebben ook schuld. Als de eekhoorns beter opgelet hadden op school, dan waren ze ongrijpbaarder geweest.

De korte verhalen in deel één zijn luchtig en lijken op anekdotes – net niet fabels – die een rijke cultuur laten zien. In elk verhaal leer je nieuwe culturele aspecten terwijl je de leergierige maar niet altijd enthousiaste jongen, de jagende vader en de wijze grootvader volgt. De belangrijkste les hier is dat je dankbaar moet zijn voor de natuur en respect moet hebben voor je voorouders.
 
Het tweede deel toont de ontberingen waarmee de auteur als Paiwan te maken kreeg in zijn contact met andere culturen, en het derde deel toont zijn vastberadenheid om op te komen voor waar hij in gelooft, inclusief zijn hoop en dromen voor de toekomst. De meeste verhalen zijn erg interessant en helpen waardevolle kennis te bewaren voor de toekomst.
 
Wat mij minder beviel zijn de vele paragrafen die de lezer vertellen over het verval van het dorp en het verdwijnen van de traditionele cultuur van Paiwan. Het wordt repetitief omdat het in de meeste verhalen wordt vermeld. Waarom vertrouwt de auteur er niet op dat de lezers dit sentiment tussen de regels door kunnen lezen? Deze alinea’s vertragen de verhalen. De schrijfstijl is ook niet altijd even geweldig; er wordt meer verteld dan getoond. Hierdoor kun je wel meeleven, maar als je het niet zelf hebt meegemaakt, kun je je niet inleven in de angst die een kind uit de bergen in Taipei kan voelen.

Reflectie

Een van de thema’s waar ik tijdens het lezen van Hunter School over na begon te denken, is verandering. Is alle verandering vooruitgang? Moeten alles bij het oude blijven? Mensen verlangen vaak naar een toekomst waar ze niet naar op weg zijn, terwijl ze herinneringen ophalen aan het verleden. Je kunt doen herleven wat verloren is gegaan, maar als de omgeving is veranderd, creëer je dan iets echts of meer een museumachtige ervaring? Is het überhaupt mogelijk te herstellen wat verloren is gegaan? Stel dat ik de mogelijkheid heb om de Nederlandse samenleving te herstellen precies zoals die in 1930 was, is dat iets wat ik zou moeten willen? 
 
De auteur hecht veel waarde aan zijn herkomst en voorouders, en ik vind het mooi hoe hij zich in een van de latere verhalen iets realiseert over het evenwicht tussen voorouders en identiteit.

Conclusie

Ik waardeer deze verhalenbundel om het culturele belang ervan, maar ik heb Hunter School uiteindelijk drie sterren gegeven vanwege de schrijfstijl en de herhaling. Ik zou zeggen dat dit boek een must-read is voor iedereen die Taiwan bezoekt en ik zal de verhalen in Hunter School in de toekomst nog vele malen herlezen omdat ze me wel aanspreken. Sommige delen van de verhalen zou ik graag willen herschrijven, zodat ze de lezer meer aanspeken, terwijl ze toch dezelfde boodschap overbrengen.
 
Aan iedereen die betrokken is geweest bij het schrijven, vertalen en uitgeven van dit boek: bedankt dat jullie deze verhalen met de wereld hebben willen delen. Als ik Taiwan in de toekomst bezoek, zal ik dat doen met een beter begrip.

Geïnteresseerd?

Bekijk Hunter School via Bol.com of Amazon.

Boekgegevens
Titel: Hunter School
Auteur: Sakinu Ahronglong
Vertaler: Darryl Sterk
Uitgever: Honford Star
Pagina’s: 182
ISBN (13): 9781999791285
Publicatiedatum: 1 mei 2020

Recensie: Hunter School van Sakinu Ahronglong

Related Stories

Recensies

Boekenlijsten

spot_img

Comments

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Hunter School van Sakinu Ahronglong gaat over de overlevering, de ontberingen en de toekomstdromen van een afstammeling van de Paiwan, een inheemse stam van Taiwan. Hunter School synopsis Hunter School is a timely piece of fiction, drawing on the recollections, folklore, and autobiographical stories of an...Recensie: Hunter School van Sakinu Ahronglong