“You could give women something real. Real hope. Precedent. Empowerment.” Dat is het soort roman dat Natsuko Natsume, de hoofdpersoon van Breasts and Eggs, overweegt te schrijven en dat de Japanse auteur Mieko Kawakami heeft geschreven.
Locatie: Breasts and Eggs speelt zich af in Tokyo en Osaka. Het helpt als je de namen van sommige buurten, stations en attracties kent om een idee te krijgen van de omgeving.
Breasts and Eggs synopsis
An earlier novella published in Japan with the same title focused on the female body, telling the story of three women: the thirty-year-old unmarried narrator, her older sister Makiko, and Makiko’s daughter Midoriko. Unable to come to terms with her changed body after giving birth, Makiko becomes obsessed with the prospect of getting breast enhancement surgery. Meanwhile, her twelve-year-old daughter Midoriko is paralyzed by the fear of her oncoming puberty and finds herself unable to voice the vague, yet overwhelming anxieties associated with growing up. The narrator, who remains unnamed for most of the story, struggles with her own indeterminable identity of being neither a “daughter” nor a “mother.” Set over three stiflingly hot days in Tokyo, the book tells of a reunion of sorts, between two sisters, and the passage into womanhood of young Midoriko.
In this greatly expanded version, a second chapter in the story of the same women opens on another hot summer’s day ten years later. The narrator, single and childless, having reconciled herself with the idea of never marrying, nonetheless feels increasing anxiety about growing old alone and about never being a mother. In episodes that are as comical as they are revealing of deep yearning, she seeks direction from other women in her life—her mother, her grandmother, friends, as well as her sister—and only after dramatic and frequent changes of heart, decides in favor of artificial insemination. But this decision in a deeply conservative country in which women’s reproductive rights are under constant threat is not one that can be acted upon without great drama.
Breasts and Eggs takes as its broader subjects the ongoing repression of women in Japan and the possibility of liberation, poverty, domestic violence, and reproductive ethics. Mixing comedy and realism, it is an epic life-affirming journey about finding inner strength and peace.
Recensie
“You could give women something real. Real hope. Precedent. Empowerment.” Dat is het soort roman dat Natsuko Natsume, de hoofdpersoon van Breasts and Eggs, overweegt te schrijven en dat de Japanse auteur Mieko Kawakami heeft geschreven.
In Breasts and Eggs, neemt Natsuko de lezer mee op reis. We volgen haar wanneer ze vrienden en familie ontmoet en delen het moment dat ze zich voor het eerst realiseert dat ze graag een eigen kind zou willen hebben. Het is een reis van zelfontdekking en een vrij intiem verslag dat leest als een dagboek. Ik heb het gevoel dat ik haar geheimen verklap door deze recensie te schrijven.
Door de ogen van haar nicht Midoriko lezen we over de onzekerheden van een jong meisje, van het hebben van je eerste menstruatie tot het gevoel dat je er niet bij hoort. Natsuko zelf is bijna dertig jaar en laat ons het dertigersdilemma zien: wat is mijn doel in het leven? Ze leidt haar leven zonder een duidelijk doel voor ogen en lijkt niet gelukkig, kijkend naar haar oudere zus Makiko als een voorbeeld van wat haar te wachten staat. Makiko overweegt borstimplantaten omdat ze er alles aan wil doen om als gastvrouw in een bar relevant te blijven. Hoewel de dertigjarige Natsuko nogal onbeholpen lijkt, wordt ze gaandeweg steeds zekerder van wat ze wil in het leven en dat maakt haar geleidelijk aan een sterker persoon, ook al is ze nog steeds ver weg van waar de lezer haar wil hebben.
De hoofdpersonen in deze roman zijn onzeker over hun veranderende lichaam en de vraag wat het betekent om een vrouw te zijn. Zoals Midoriko zegt: “It’s like I’m in there, somewhere inside myself, and the body I’m in keeps on changing, more and more and more and more, in ways I don’t even know.” Ze trekt de parallel met een ritje voor kinderen in de speelgoedauto (of vliegtuig) in een supermarkt: ze is daarbinnen, maar buitenstaanders kunnen haar niet zien omdat de ramen donker zijn. Ze wil gezien worden, maar de mensen kijken niet hard genoeg.
Voor Natsuko ligt haar onzekerheid op een ander niveau omdat ze zich afvraagt of ze wel echt een vrouw is omdat ze zo anders is dan andere vrouwen. Ze heeft het lichaam van een vrouw, maar heeft ze ook de geest van een vrouw? Na een kwart boek hoop je echt dat iemand zich vrijwillig aanbiedt om deze vrouwen te helpen en wat positieve gedachten aan hun bestaan toevoegt. Op een gegeven moment is Natsuko geïntrigeerd door de stem van iemand die geluk heeft gevonden; een scène die echt alle gevoelens die ze in de voorgaande pagina’s heeft geuit, samenvat.
Boven alles gaat dit boek over de empowerment van vrouwen: hoe kun je onafhankelijk van mannen leven. Geen van de vrouwelijke personages in dit boek heeft een gelukkig huwelijk. De getrouwde vrouwen zien hun man als een bron van inkomsten en nemen aan dat hun man hen alleen maar ziet als een machine om baby’s te maken.
Het hele boek is geschreven vanuit het perspectief van een vrouw en ik vraag me af of mannen dit boek wel leuk zouden vinden, maar als we Haruki Murakami als voorbeeld nemen lijkt dat geen probleem. Het is niet verwonderlijk dat Breasts and Eggs praat over borsten, eierstokken en menstruaties; eigenlijk alles wat met vruchtbaarheid te maken heeft. Ik denk dat het mannelijk equivalent van dit boek zou gaan over penissen (vergrotingen en vergelijkingen), de kwaliteit van het sperma en eerste erecties. Wie schrijft het boek over de empowerment van mannen, waarin de voordelen worden besproken van mannen die zelf kinderen opvoeden en verwekken zonder vrouwen in hun leven, terwijl ze met hun eigen veranderende lichaam leren leven?
In Breasts and Eggs roept Mieko Kawakami veel vragen op over wat vandaag de dag relevant is in de maatschappij. Als vrouwelijke lezer uit West-Europa is mijn kijk op deze onderwerpen waarschijnlijk heel anders dan die van een Japanse lezer, omdat de samenlevingen waarin we leven niet vergelijkbaar zijn. Dit wordt ook in het boek aangestipt. Een van de vragen die het boek oproept en die dit illustreert, is wat de met behulp van donorsperma of IVF verwekte kinderen anders maakt dan hun natuurlijke tegenhangers? Maken ze minder deel uit van een gezin? Is dit ook het geval als ze bij beide biologische ouders wonen en alleen het proces kunstmatig was? Ik vind het heel goed dat onderwerpen als kunstmatige inseminatie en onafhankelijk leven in dit boek aan bod komen. Omdat zowel de positieve als de negatieve kanten worden toegelicht, kan het zeer informatief zijn.
Dit brengt me bij een van de nadelen van dit boek: het middelste gedeelte was saai en langdradig. Terwijl Natsuko bezig was met het verzamelen van informatie over het gebruik van donorsperma, bracht ze minder quality time door met haar familie en vrienden. Hierdoor was de leeservaring soms vergelijkbaar met het lezen van een brochure of informatieve website. Mieko Kawakami schittert als ze haar belangrijke personages laat interageren. Ik vond vooral de gesprekken tussen Natsuko en Aizawa leuk, een man die ze in vertrouwen neemt. De band voelde echt aan en de scènes zijn prachtig geschreven (met goede vertaling door Sam Bett en David Boyd).
Kawakami is goed in het schrijven van dialogen waarbij het familiegevoel of spirituele verbondenheid een rol spelen. Wat de personages zeggen is niet erg spannend, maar de woorden lijken van diep van binnen te komen. De bijeenkomsten met vrienden en andere personages zijn minder interessant, behalve die ene scène met een potentiële spermadonor, die werkelijk briljant was. Ik zal me die scène nog jaren herinneren.
Aan het eind van de hoofdstukken worden de scènes vaak surrealistisch, maar dat werkte niet voor mij. Het voelde helemaal niet natuurlijk aan en dat is jammer, want ik houd altijd erg van surrealisme in boeken. Dit boek had geen surrealisme nodig omdat de gedachten en gevoelens van de hoofdpersonen al sterk genoeg waren.
Ik vond vooral het eerste en laatste deel van het boek mooi en als het middelste deel korter (of beter) was geweest, had ik dit boek hoger gewaardeerd. Dit boek is niet voor iedereen weggelegd omdat het onderwerp erg specifiek is. Als je niet meer dan 400 pagina’s wilt lezen over borsten, eicellen, ongesteldheid en zwanger worden, dan kun je dit boek beter niet lezen. Als je geïnteresseerd bent in een Japans perspectief op deze onderwerpen, dan zul je het boek interessant vinden, maar niet 100% vermakelijk.
Vertaald uit het Japans door Sam Bett en David Boyd.
Veel dank aan Picador en NetGalley voor een digitale ARC van deze roman in ruil voor een eerlijke recensie.
Geïnteresseerd
Je kunt je exemplaar van Breasts and Eggs reserveren via Bol.com. De hardcover editie verschijnt op 7 april 2020 en de paperback op 14 mei 2020.
![Pinterest](https://pinterest.com/pin/create/button/?url=https://wheretokim.com/nl/recensie-breasts-and-eggs-mieko-kawakami/&media=https://wheretokim.com/wp-content/uploads/2020/04/Japans-boek-Mieko-Kawakami-Breasts-and-Eggs-featured.png&description="You could give women something real. Real hope. Precedent. Empowerment." Dat is het soort roman dat de Japanse auteur Mieko Kawakami heeft geschreven met Breasts and Eggs.){kind=link}