b, Book, and Me van de Koreaanse auteur Kim Sagwa bespreekt de redenen voor pesten en gepest worden. Kon je maar een oceaan, een vis of een boek worden om aan zo’n lot te ontsnappen.
b, Book, and Me synopsis
Best friends b and Rang are all each other have. Their parents are absent, their teachers avert their eyes when they walk by. Everyone else in town acts like they live in Seoul even though it’s painfully obvious they don’t. When Rang begins to be bullied horribly by the boys in baseball hats, b fends them off. But one day Rang unintentionally tells the whole class about b’s dying sister and how her family is poor, and each of them finds herself desperately alone. The only place they can reclaim themselves, and perhaps each other, is beyond the part of town where lunatics live―the End.
In a piercing, heartbreaking, and astonishingly honest voice, Kim Sagwa’s b, Book, and Me walks the precipice between youth and adulthood, reminding us how perilous the edge can be.
Recensie
De ene wil de oceaan zijn en de andere twee willen een vis en een boek zijn. “Those who no longer play in the water are called adults.” De eerste verteller, Rang, denkt dat volwassenen saai zijn en dat er maar een paar goede dingen zijn om naar uit te kijken in de toekomst, zoals gratis koffie van b. Niemand geeft om haar, het is alsof ze onzichtbaar is en de spiegel het licht van haar weg reflecteert. b, Book, and Me speelt zich af in een klein stad aan de kust die heel anders is dan Seoul. Hoe meer deze stad Seoul imiteert, hoe meer het… niet Seoul en belachelijk wordt.
Dit boek gaat over gepest worden en pesten en de rol die armoede, sociale ongelijkheid en de last van een ziek familielid daarin spelen. Rang en b hebben veel gemeen, maar denken dat ze verschillend zijn. De eerste is stil en de tweede wil schreeuwen en schelden en reageert zich uiteindelijk af op iemand die nog kwetsbaarder is. Rang is sociaal onhandig, maar niemand legt haar uit waarom kinderen boos op haar worden of zich ongemakkelijk voelen in haar buurt. Als je een vrolijk boek wilt lezen, dan is dit het niet. Het is een zeer intiem en kwetsbaar verslag van de gedachten van twee jonge meisjes en hun (surreële) reis naar volwassenheid. Je leert ze goed kennen aangezien je al je tijd in hun hoofden doorbrengt.
De schrijfstijl weerspiegelt hun gemoedstoestand: hoe onrustiger ze zijn, hoe onsamenhangender het verhaal wordt. Kim Sagwa gebruikt dezelfde interessante schrijfstijl als in haar andere boek Mina.
Het meisje genaamd Rang heeft een levendige fantasie, waardoor je nieuwsgierig wordt naar wat ze in de volgende scène zal denken en doen. Je zou haar kunnen omschrijven als raar, maar als je mijn gedachten zou kunnen lezen… wie zegt dat mijn gedachten ‘normaal’ zijn. De zinnen zijn meestal kort en het verhaal is makkelijk te lezen. Ik hou van het effect van de korte hoofdstukken met slechts één woord of zin: de dramatische pauze maakt de scènes intenser.
Tegelijkertijd klinken beide meisjes hetzelfde. Hun stemmen lijken op de stem van de hoofdpersoon in Mina. Wat mij in Mina frustreerde waren de energieloze dialogen. Hier waren de dialogen ook niet zo geweldig, maar het was te doen, omdat ze minder prominent aanwezig waren in belangrijke scènes.
Ik vind de schrijfstijl van Kim Sagwa zowel prettig als niet prettig. Wanneer ik haar volgende boek lees (en dat ga ik zeker doen), kom ik waarschijnlijk tot dezelfde conclusie. Ze slaagt erin me het boek in te trekken maar me niet met een voldaan gevoel achter te laten. Toch stelt ze ook weer niet teleur: sommige scènes zijn echt intens en kunnen niet beter. Ik weet dat dit dubbelzinnig klinkt, maar het is de meest accurate beschrijving van hoe ik b, Book, and Me heb ervaren.
Vertaald uit het Koreaans door Sunhee Jeong.
Geïnteresseerd?
