Hallo vriendjes en vriendinnetjes! In 2020 en 2021 was de Bassie en Adriaan tentoonstelling in het museum van Vlaardingen te bezichtigen.
Ik spreek hierover in de verleden tijd omdat de tentoonstelling inmiddels is afgelopen. Toch wilde ik er kort over schrijven omdat het me blijft fascineren hoe de tv shows van dit duo kinderen uit meerdere generaties blijven interesseren.
Jeugdhelden
Ik ben opgegroeid met de tv series begin jaren negentig. Mijn broertje en ik kenden alle liedjes en hebben de videobanden letterlijk grijs gedraaid. In plaats van een Disney film marathon deden wij aan Bassie en Adriaan marathons. Het duurt immers vrij lang voor je de volledige reis door Europa en de vervolgreis vol verrassingen door Amerika hebt gekeken.
Wat er zo leuk aan is? Samen met Bassie en Adriaan de wereld ontdekken. Ik denk dat we meer over Europa en Amerika hebben geleerd van deze serie dan van de basisschool. Inmiddels zijn sommige feiten achterhaald (zoals de EU landen), maar er blijft ruim voldoende over om nog een generatie te vermaken.
Mijn favoriete serie is De huilende professor; een serie die ‘magisch’ overkomt vanwege de setting en de science fiction vibe van de gehypnotiseerde soldaten. De engste: De plaaggeest. En om dat te bewijzen maakte mijn hart zelfs nu nog onbewust een sprongetje bij het zien van de outfit van de plaaggeest in het museum.
Bassie en Adriaan tentoonstelling
Tot en met 24 oktober 2021 was de tentoonstelling te bezichtigen in het Museum Vlaardingen. De tentoonstelling is de meest recente in de reeks die volgde op het verschijnen van de (auto)biografieën van beide, signeersessies en een eerdere tentoonstelling.
Met vier generaties bezochten we het museum in de laatste week voor de sluiting. Hoewel mijn oma en ouders niet zijn opgegroeid met de tv series, kun je er als inwoner van Vlaardingen ook niet omheen. Hun herinneringen lopen meer via mijn broertje en mij: twee grote fans. Toch zijn er ook andere herinneringen. Zo kenden mijn opa en oma van vaders kant het duo via de padvinderij, nog voor ze Bassie en Adriaan werden. Je kunt je voorstellen hoe groot mijn ogen werden als klein kind toen ik dit zag op een reünie van de padvinderij, waar mijn grootouders mij vroeger een keer mee naartoe namen.
De tentoonstelling was niet groot, maar groot genoeg voor de oudste en jongste generatie. Bij binnenkomst was Aad van Toor voor een grote groep mensen aan het praten. Hoewel wij hier zelf niet voor kwamen, konden we het wel zien vanaf de lift. Ik wees Adriaan aan voor mijn neefje en nichtje (vijf en twee jaar). De interesse was er, maar ik weet niet of ze echt een link legden tussen de spreker en de acrobaat.
In de tentoonstelling renden ze van hoek naar hoek. Vooral de verkleedkleren en robot Robin deden het goed. Ze herkenden veel: mijn broertje heeft goed zijn best gedaan. Zelf was ik het meest onder de indruk van de steen van De verzonken stad en de schatkist van Het geheim van de schatkaart. Vol enthousiasme begon ik aan de hand van de laatste uit te leggen hoe kostbaar peper vroeger was. Ook bij andere dingen kon ik verrassend veel vertellen. Mijn gevoelens over de plaaggeest leidden tot ongeloof: ik weet zeker dat ze die film nog niet hadden gezien anders zouden ze me begrijpen.
(Auto)biografie
Voor kinderen waren er verschillende speurtochten waar kinderen van verschillende leeftijdsgroepen enthousiast mee aan de slag gingen. Het tentoonstellingdeel over wat kwam voordat ze Bassie en Adriaan werden kon de kinderen niet boeien, maar de oudere generaties wel. Zelf kende ik hun geschiedenis van de biografie van Aad van Toor; een erg interessant boek dat niet alleen veel inzicht geeft in de carrière van het duo, maar ook in hoe het was om in de jaren 40 en 50 op te groeien in Maassluis en omstreken.
Een foto om te koesteren: mijn broertje, mijn neefje en ik vier jaar geleden bij de signeersessie van Aad van Toor. De autobiografie van broer Bas van Toor heb ik nog niet gelezen, maar dat ga ik zeker ooit doen.
Voor nu: dag vriendjes en vriendinnetjes. Binnenkort ga ik een keer de Bassie en Adriaan filmlocatie route door Vlaardingen lopen. Veel van de locaties herken ik uit mezelf al, maar toch wordt het denk ik een reis vol verrassingen.
