The Pachinko Parlor van Elisa Shua Dusapin laat zien hoe steun voor een ander zich op verschillende manieren kan manifesteren ondanks de schijnbare afstand.
Locatie: Tokyo’s Nippori en wijken zoals Shin-Okubo
The Pachinko Parlor synopsis
The days are beginning to draw in. The sky is dark by seven in the evening. I lie on the floor and gaze out of the window. Women’s calves, men’s shoes, heels trodden down by the weight of bodies borne for too long.
It is summer in Tokyo. Claire finds herself dividing her time between tutoring twelve-year-old Mieko, in an apartment in an abandoned hotel, and lying on the floor at her grandparents: daydreaming, playing Tetris and listening to the sounds from the street above. The heat rises; the days slip by.
The plan is for Claire to visit Korea with her grandparents. They fled the civil war there over fifty years ago, along with thousands of others, and haven’t been back since. When they first arrived in Japan, they opened Shiny, a pachinko parlour. Shiny is still open, drawing people in with its bright, flashing lights and promises of good fortune. And as Mieko and Claire gradually bond, a tender relationship growing, Mieko’s determination to visit the pachinko parlour builds.
The Pachinko Parlour is a nuanced and beguiling exploration of identity and otherness, unspoken histories, and the loneliness you can feel amongst family. Crisp and enigmatic, Shua Dusapin’s writing glows with intelligence.
Recensie
De vertelster, Claire, is de kleindochter van Koreaanse Japanse (zainichi) Pachinko eigenaars. Sinds haar komst naar Japan voelt ze zich leeggezogen. Ze bevindt zich tussen twee identiteiten (Koreaans en Zwitsers) en twee talen (Frans en Japans), en voelt de opgehoopte pijn van de generaties voor haar.
Dichtbij maar toch ver weg
Een onverwachte vriendschap groeit tussen Claire en Mieko, een jong Japans meisje dat ze helpt met haar Frans. Ze zijn afwisselend hecht, afstandelijk en ongemakkelijk met elkaar, en ik voel zelf een afstand vanwege de aard en de onderwerpen van hun gesprekken.
Er is een culturele barrière tussen alle personages en zelfs tussen de vertelster en haar ouders, die in het boek alleen genoemd worden. Niemand is zoals zij. Maar geldt dat niet voor iedereen?
Aan het eind van het boek vraag je je af wie wie heeft geholpen.
Vervreemdend
Ik verwachtte hetzelfde prachtige proza te lezen als in Winter in Sokcho, maar dat heb ik niet gevonden. Wel vraag ik me af hoe lezers zonder dergelijke verwachtingen De Pachinko Parlor ervaren. Over dit boek heb ik minder geschreven dan ik meestal doe in een recensie. Dat komt omdat het me nogal wat pagina’s kostte om in het boek te komen. De eerste helft waarin de situatie geschetst wordt voelde nogal vlak aan. Het verhaal is erg lineair zonder onverwachte wendingen. In de tweede helft van het boek overbruggen de personages en hun gevoelens echter de afstand tot de lezer.
Ik vond de tweede helft beter, vooral het laatste derde dat me de liefde, het verdriet, de steun en de afstandelijke nabijheid van de personages liet voelen. Tegen het einde dacht ik na over de sociale erfenis die je dromen doet vervagen als je niet oppast. Het einde van het boek heeft zeker dezelfde boeiende kwaliteiten als Winter in Sokcho, maar de pagina’s daarvoor houden je teveel op afstand.
Geïnteresseerd?
Boekgegevens
Titel: The Pachinko Parlor
Auteur: Elisa Shua Dusapin
Vertaler (uit het Frans): Aneesa Abbas Higgins
Taal: Engels
Uitgever: Open Letter
Pagina’s: 124
ISBN (13): 9781948830614
Publicatiedatum: 27 september 2022
Over de auteur en vertaler
Elisa Shua Dusapin (1992) is geboren in Frankrijk en opgegroeid in Parijs, Seoul en Zwitserland. Haar debuutroman Winter in Sokcho werd bekroond met de Prix Robert Walser, de Prix Régine Desforges en de National Book Award for Translation van 2021.
Aneesa Abbas Higgins heeft boeken vertaald van Vénus Khoury-Ghata, Tahar Ben Jelloun, Ali Zamir en Nina Bouraoui. Seven Stones van Vénus Khoury-Ghata won de Scott Moncrieff Prize, en zowel A Girl Called Eel van Ali Zamir als What Became of the White Savage van François Garde wonnen PEN Translates prijzen. Haar vertaling van Winter in Sokcho van Elisa Shua Dusapin won de National Book Award for Translation van 2021.
