In Where the Wild Ladies Are verbindt de Japanse auteur Matsuda Aoko het heden met het verleden door Japanse spook- en yokai-verhalen in een modern jasje te gieten.
Where the Wild Ladies Are synopsis
I never thought of Okon and Oiwa as terrifying monsters. If they were terrifying, so was I. If they were monsters, that meant I was a monster too.
Witty, inventive, and profound, Where the Wild Ladies Are is a contemporary feminist retelling of traditional ghost stories by one of Japan’s most exciting writers.
In a company run by the mysterious Mr Tei, strange things are afoot – incense sticks lead to a surprise encounter; a young man reflects on his mother’s death; a foxlike woman finally finds her true calling. As female ghosts appear in unexpected guises, their gently humorous encounters with unsuspecting humans lead to deeper questions about emancipation and recent changes in Japanese women’s lives.
Recensie
Een van de terugkerende tropen in dit boek is de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen als het gaat om kansen. Neem het volgende citaat: “Over the years, how many women had seen their talents magically disappearing in that way? How many men had seen talents they didn’t possess magically summoned into existence?”
In veel verhalen voelen de vrouwelijke vertellers zich als monsters. De verteller in Smartening up is ervan overtuigd dat alle vrouwen gevangenen zijn van hun lichaamshaar, omdat het gewoon terug blijft groeien. Dit sentiment is een verwijzing naar het moeten voldoen aan de verwachtingen van andere mensen. Als je dat niet doet, word je een zogenaamd harig monster en word je door de maatschappij gemeden omdat je er anders uitziet, tenzij je deze specifieke eigenschap je geheime kracht laat zijn.
Matsuda Aoko laat zich voor de verhalen in Where the Wild Ladies Are inspireren door traditionele Japanse spook- en yokai-verhalen. Dat is onbekend terrein voor mij, en misschien spreken de verhalen iemand met een Japanse achtergrond meer aan. Als je de inspiratiebronnen niet kent, dan mis je het wow-gevoel dat je meestal krijgt als je een referentie begrijpt. Ik heb wel wat meegekregen, zoals de vergelijking van iemand die werkloos is in de moderne wereld met een rōnin of een ‘geen verkopers’ sticker die fungeert als een talisman om de geesten buiten de deur te houden.
Als je in Japan bent geweest, dan herken je een aantal van de plaatsen in het verhaal. Als ik mijn reis naar Japan over kon doen, dan had ik in Himeji niet alleen Himeji Castle bezocht, maar ook Okiku Well. Er is nog zoveel te zien in Japan.
Door middel van haar verhalen laat Matsuda Aoko haar lezers verschillende aspecten van de Japanse cultuur zien. De meeste verhalen zijn niet gedenkwaardig; sommige zijn goed. Ik heb het meest genoten van Jealousy en Having a blast omdat ze een grappige ondertoon hadden die mij aansprak. Deze twee verhalen zijn misschien niet voor iedereen weggelegd, maar voor mij waren ze de meest verfrissende verhalen in de collectie. Wat de andere verhalen betreft: hoewel ze geesten bevatten, missen ze toch spirit.
In Where the Wild Ladies Are verbindt Matsuda Aoko het heden met het verleden en integreert ze tradities en legendes in het leven van mensen uit de 21ste eeuw. Die integratie is wat ik het meest interessant vind aan deze verhalencollectie. Ik kan dit boek echter niet aanraden, omdat ik niet genoeg genoot van de verhalen.
Vertaald uit het Japans door Polly Barton.
Geïnteresseerd?
Bekijk Where the Wild Ladies op Bol.com (gratis voor Kobo Plus abonnees).
