Summerwater van Sarah Moss speelt zich af in Schotland en laat zien hoe je je geïsoleerd kunt voelen en toch niet alleen genoeg. Sommigen krijgen een stem om dit uit te drukken, terwijl anderen nooit de kans krijgen.
Summerwater synopsis
On the longest day of the summer, twelve people sit cooped up with their families in a faded Scottish cabin park. The endless rain leaves them with little to do but watch the other residents.
A woman goes running up the Ben as if fleeing; a retired couple reminisce about neighbours long since moved on; a teenage boy braves the dark waters of the loch in his red kayak. Each person is wrapped in their own cares but increasingly alert to the makeshift community around them. One particular family, a mother and daughter without the right clothes or the right manners, starts to draw the attention of the others. Tensions rise and all watch on, unaware of the tragedy that lies ahead as night finally falls.
Recensie
Elke familie verblijft in een eigen, gehuurde of geleende hut in de Trossachs in Schotland. Geen van hen vindt het erg spannend, noch zijn ze extreem tevreden met hun leven. Je leest over de stille acceptatie van een bejaard echtpaar, de concessies die een vrouw doet voor een gelukkig huwelijk, en de zeer noodzakelijke alleentijd van een ander. Ze denken vaak aan dingen die ze anders hadden kunnen doen of aan de passie die in hun leven ontbreekt. Ze kiezen er allemaal voor om de vakantie door te brengen in een afgelegen gebied, ver van de drukte, maar niet ver genoeg van de mensen waarmee ze gekomen zijn.
De tijdelijke bewoners houden ook elkaar in de gaten, want er is niet veel anders te doen. Regen weerhoudt hen er niet van om naar buiten te gaan; de meesten zijn er aan gewend. Als je je door de regen laat tegenhouden, dan geniet je niet optimaal van het prachtige Schotland, waar het vaak regent.
Net zoals de gasten naar elkaar kijken, kijken kinderen naar iedereen en kopiëren ze anderen. Je kunt het zien aan de manier waarop ze met ‘buitenlanders’ omgaan. Dezelfde mensen waar je meer over wilt weten, maar die geen eigen stem krijgen in Summerwater. In plaats daarvan spelen ze muziek, totdat het stopt en ze weer stil zijn.
“Under the hedges, in the hollows of tall trees, birds droop and wilt, grounded, waiting. Small creatures in their burrows nose the air and stay hungry. There will be deaths by morning.” De hoofdstukken over mensen zijn verweven met die over dieren en de natuur. De dieren voelen als eerste aan wat er staat te gebeuren. Van hen krijg je een voorgevoel, een waarschuwing die de lezer wel begrijpt maar de vertellers niet.
Ik ben niet enthousiast over dit boek. Het potentieel is er, maar ik voelde geen band met de meeste vertellers. Hun verhalen zijn te kort en te veel in het nu om ze goed te leren kennen. Guðmundur Andri Thorsson gebruikt dezelfde verhaalopbouw in And the Wind Sees All, een boek dat zich in IJsland afspeelt, maar doet dat beter dan Sarah Moss in Summerwater.
Hiermee wil ik niet zeggen dat de vertellers in Summerwater hun charme niet hebben; de situaties en worstelingen zijn heel realistisch, alleen dat de combinatie van de verhaalopbouw en de personages en hun gedachten mij niet genoeg aansprak.
Geïnteresseerd?
Veel dank aan Pan Macmillan en NetGalley voor een digitale ARC van deze roman in ruil voor een eerlijke recensie.
