Wanneer je het gevoel hebt dat je 100% van je vrije tijd op een nuttige manier moet besteden om over tien jaar iets te hebben om positief op terug te kijken, vergeet je te leven in het moment. Door elke actie in het teken van vooruitgang te laten staan, haal je het plezier uit de activiteit. Vooral als je het gevoel hebt dat je de door het coronavirus ‘beperkte’ periode van je leven op een nuttige manier moet gebruiken omdat er niet zoveel leuke dingen zijn om naar uit te kijken.
Gamificatie?
Als kind gebruikte ik computerspelletjes om te leren voor examens door de namen van de personages in Crusader Kings II te veranderen in Indo-Europese taalveranderingen. Elke keer dat een personage in het spel opdook, kreeg ik een reminder voor de fonetische veranderingen die ik uit mijn hoofd moest leren. Ik deed hetzelfde voor steden in Civilization V – dit keer met nummers van fiscale rechtszaken – en vond een manier om vragen over het burgerlijk recht op te nemen in een Football Manager spel om mijn broertje te helpen leren voor zijn examens. Was ik echt een spel aan het spelen of aan het studeren?
Waarschijnlijk geen van beide. Omdat het spel minder vermaak bood, gaf het minder een bevredigend gevoel. Ik genoot nog steeds van het spel, maar ik keek er niet naar uit om verder te spelen. Het ‘one more turn (/year)‘ gevoel was verdwenen. Tegelijkertijd nam ik de cursus syllabus niet zo snel in me op als ik normaal deed. Het spel hielp me met leren, maar niet op een effectieve manier. Door het spelen en het leren uit elkaar te trekken en in tijdsloten na elkaar te doen, behaalde ik betere resultaten en genoot ik meer van het spel.
Bloggen
Door naar mijn postuniversitaire leven, ook wel bekend als mijn ‘bloggen als hobby naast een fulltime baan‘ leven. De setting is anders, maar ik heb het gevoel dat ik hetzelfde doe. Ik lees meer boeken dan ooit, omdat ik een aantal daarvan op mijn blog wil recenseren of aan mijn boekenlijst wil toevoegen. Daarvoor kies ik boeken met een recente verschijningsdatum of een laag aantal beoordelingen en in het bijzonder boeken van auteurs die passen bij het onderwerp van mijn blog: internationale auteurs uit landen waarover ik blog. Wanneer ik een nieuw boek kan toevoegen aan mijn boekenlijsten met aanbevelingen over Korea, Japan, Finland of Maleisië geeft me dat een goed gevoel, ook omdat dat betekent dat ik het boek goed vond.
Ondanks dat ik deze boeken graag lees, verlang ik naar de lichtere boeken die ik vroeger vaker las. Mijn minder verfijnde pleasure reads. Toch zie ik het lezen van deze boeken als een minder nuttige tijdsbesteding, hoewel ze me helpen om mijn energie weer op te laden. Niet alleen zou het helpen om slecht ̩̩n ding tegelijk mijn volledige aandacht te geven Рzelfs als het maar voor korte tijd is Рmaar ook om niet elk uur nuttig te willen besteden en juist daardoor mijn effectiviteit te verhogen in de uren waarin ik werk aan mijn blog.
De oplossing
Mijn oplossing: opschrijven wat ik over tien jaar bereikt wil hebben. Als ik in die dingen slaag dan is dat genoeg om op terug te kijken en kan ik accepteren dat de andere uren in mijn leven voor het leven in het nu zijn. Minder taken doen, hoe blij ik ook word van de uitkomst ervan.
Zal ik over tien jaar het boek hebben gepubliceerd waar ik al zo lang over droom? Ja! Ik hoef maar 70.000 woorden te schrijven, dat is minder dan 10.000 per jaar of 1000 per maand. Ik kan makkelijk 1000 woorden op een goede dag schrijven, dus zelfs als ik maar één dag per maand schrijf, kan ik mijn boek in tien jaar afmaken. Geen probleem! Ik heb meer dan dat geschreven voor mijn blog, die nu 160 berichten telt. Ik begon met niets en creëerde dit alles binnen acht maanden. Een blogpost per keer.
In het begin was ik niet te stuiten: de posts schreven zichzelf bijna. Vooral in de weken na mijn rondreis van vier weken in Zuid-Korea. Daarna werd het moeilijker, omdat de energie die ik van het reizen had gekregen met de dag afnam. Door mijn blog per post te benaderen en mezelf niet te dwingen alle berichten drie weken van tevoren klaar te hebben, merk ik dat ik meer berichten schrijf die in de week zelf relevant zijn. Berichten over wat er op dit moment in mijn hoofd omgaat, zoals de lockdown en de nog niet verschenen boeken die ik graag wil lezen. Deze berichten zullen uiteindelijk weer plaats maken voor reis- en museumgerelateerde berichten. Daar is het nooit te laat voor.
Wat mijn boek betreft: Ik heb deze maand al 1000 woorden geschreven. Dus ik ben klaar voor april! Goed gedaan. Tijd om een leuk feelgood boek te lezen (vorige week las ik Karen Swan – Een Noorse winternacht!).
Als ik het kan, dan kan jij het ook:
- Leef ten volle en geniet
- Verdeel je plannen in hanteerbare brokken
- Concentreer je en doe dingen niet half
- Volg je gevoel: als iets je bezighoudt, schrijf er dan over…
Heb jij er ooit van gedroomd om een boek te schrijven?
