Thuis inspiratie opdoen: van inspiratie naar actie

Heb jij meer of minder inspiratie als je thuis blijft? 

Voor mij is het minder. Ik dacht dat het gebrek aan files, wakker worden zonder wekker en een leeg weekend schema me veel energie zou geven. En dat doet het ook, behalve dat ik nog steeds op zoek ben naar de formule die deze energie omzet in inspiratie en actie.

Ik droom graag over reizen en vooral over geplande reizen. Omdat ik op dit moment niets gepland heb, is het pre-trip enthousiasme helemaal afwezig. Ik droom nog steeds over reizen, maar ik kan op basis van die dromen blijkbaar geen actie ondernemen. Ingehaald door de realiteit. Waar ik vroeger gemakkelijk verschillende blogposts per week schreef over eerdere reizen en interessante plaatsen die ik bezocht heb, blijven ze nu in mijn hoofd hangen. Ik krijg ze er niet uit.

Mijn stap van inspiratie naar actie lijkt afhankelijk van het ervaren van dingen, het eropuit gaan. Denk aan het weekendje weg of wandelingen in het park, en het bezoeken van musea en lunchen in een goed restaurant in Vlaardingen of Rotterdam. Dit alles activeerde mijn actiemodus en zorgde ervoor dat ik wilde schrijven over deze ervaringen en ook over reizen van lang geleden. Wat nu? Een paar weken geleden deed ik zelfs alsof mijn eigen huis een museum was.

Ik schrijf meer recensies van boeken, want dat is een hobby die nog steeds heel reëel is en die op dit moment de toppositie in mijn leven inneemt. Onlangs heb ik voor het eerst een boek gereviewd dat nog moest verschijnen; hierdoor lanceerde ik mijn recensies terwijl de boeken ‘hot’ waren in plaats van jaren daarna. Ben je opzoek naar boekentips? Lees dan snel mijn recensies van Breasts and Eggs en The Disaster Tourist. Vooral het tweede boek is interessant om te lezen tijdens de #blijfthuis periode van ons leven, omdat we nu tijd hebben om na te denken over de gevolgen van onze reizen en het toerisme in het algemeen. Ik heb dit niet in de boekbespreking zelf geschreven omdat ik denk dat het boek het niet verdient om gekoppeld te worden aan de corona pandemie, maar ik kan wel enkele corona themaroutes bedenken naar de epicentrumsteden van de uitbraak. Laat ik daar nu geen rondreis voor op mijn site zetten… De vraag blijft of ik kritiek als het belangrijkste deel van het boek moet nemen of het absurdisme?

Ik probeer ook af en toe fictie (korte verhalen) te schrijven. Het grappige daarvan is dat mijn hoofdpersoon op dit moment thuis opgesloten zit. Ze kan niet weggaan. Tot zover mijn verbeelding… Alleen de Reizende Robot lijkt in staat om te reizen, maar ik weet niet of virtueel reizen wel telt. Ik probeer mijn geest ervan te overtuigen dat ze in staat is om een verhaal te verzinnen dat zich elders afspeelt of, doe eens gek, in een alternatief universum of op een verzonnen wereld. Toch gelooft mijn verstand het niet: we zitten allebei thuis opgesloten.

En jij?