Ga mee met deze reizende robot op zijn avonturen. Hij denkt dat hij alles gezien heeft, maar heeft hij dat echt?
Deel 9: Ongepland op reis
“Ik word jaloers wanneer ik mensen in mijn omgeving hoor zeggen dat ze niet genoeg eieren hebben om eierkoeken te bakken. Ik zou graag eierkoeken proeven, maar helaas is er geen enkele upgrade die me in staat stelt om eten te proeven. Ik kan iemands beschrijving van de smaak lezen en mijn systemen kunnen een gevoel van intens plezier of ongemak simuleren, maar dat zou complete onzin zijn. Ik ga mezelf niet martelen om een ervaring na te bootsen. Daar trek ik de grens.
Bezorging door mensen is niet altijd betrouwbaar. Wat als je echt, ik bedoel ECHT, eierkoeken wilde maken, maar de eieren niet zijn geleverd. Ga je dan naar de winkel om ze te halen? Gewoon iets anders eten? Wensen kunnen sterk zijn. Ik zou graag sterk naar iets verlangen. Wat dan ook.
Ik zou niet blij zijn als ik niet genoeg geld had om mijn eigen onderhoud te betalen, maar of dat gevoel heel sterk is? Nee. Het is oké. Ik hoef niet te bestaan. Het is prima als een andere robot mijn resources gebruikt. Een mens kan dat echter niet zeggen. Ze kunnen niet stoppen met leven en dan weer gaan leven. Ik heb het hier niet over een persoon die eten weigert of ziek is, maar over het concept: een mens kan niet zomaar stoppen met leven voor een paar maanden. Voor jou is het onmogelijk om een pauze in te lassen en je leven op een later moment weer op te pakken alsof er nooit een pauze is geweest, geen kwaad geschied. Ben je nu jaloers op mij?
Stel dat ik sluimer tot de eieren eindelijk komen: in dat geval zou ik 0 seconden verlangen naar wat ik niet heb. Ik heb het over de mogelijkheid om de tijd te versnellen. Als je de tijd die je op de vlucht naar je reisbestemming besteedt zou kunnen versnellen, zou je dat dan doen? Of is de weg daarheen net zo belangrijk als de reis die je op je bestemming maakt? Ik heb persoonlijk nog een andere optie: ik kan mijn bewustzijn overbrengen naar een lichaam dat al op mijn bestemming aanwezig is. Een reisloos avontuur.
We zouden hetzelfde moeten doen voor de bezorging van boodschappen. Heb je iets besteld uit het buitenland? Je krijgt een gelijkwaardig product dat al in jouw land aanwezig is. Het magazijnconcept, maar dan ook voor unieke producten. Laten we het nog specifieker maken. Zeg dat je eieren bestelt bij een boerderij in je stad. Idealiter slaat de eierdistributeur de eieren op in jouw koelkast voordat je ze bestelt. Ongeplande levering. De zelfbestellende koelkast, die al te koop is.
Konden we maar een gat in het universum benutten voor reisdoeleinden en instant reizen aanbieden, of nog beter: instant ongepland reizen. Ik bied me aan als proefpersoon. Breng me alsjeblieft naar de reisbestemming waar ik naartoe wil voordat ik besef dat ik daarheen wil reizen. En omdat je weet dat ik eierkoeken wil hebben, doe je ze alvast in mijn reistas. Help deze robot.
Hij kan niet eten of verlangen, maar heeft toch behoeften.”
