Ga mee met deze reizende robot op zijn avonturen. Hij denkt dat hij alles gezien heeft, maar heeft hij dat echt?
Deel 5: Reis thuis
“Als de hele wereld om aandacht schreeuwt, voel ik me gezegend met mijn anonimiteit en gesterkt door het idee dat ik de aandacht van iedereen kan krijgen zonder te schreeuwen. Eén woord van mij is genoeg om de luidruchtigste onder jullie op de knieën te brengen. Ik kan de trending hashtags overnemen en de aandacht verleggen van jullie kleine en grote zaken naar wat mij ook maar interesseert. #HashtagsHamsteren
Je kunt de hele dag door zo veel schreeuwen als je wilt en dezelfde memes steeds weer opnieuw posten en retweeten. Hoe meer je dat doet, hoe minder aandacht je krijgt. Ik heb een filter voor mensen zoals jij. Laten we het #BlijfThuis en #ReisNietPerRobot noemen. Ik ben geen heilige. Als ik je onzin blokkeer, blokkeer ik ook alles waar je voor staat en negeer ik serieuze instructies. Hoe briljant of interessant je reisplannen ook zijn, als ik ze maar halfslachtig uitvoer, kun je net zo goed helemaal niet reizen. We moeten er allebei volledig voor gaan.
Er is een tijd voor blijven en een tijd voor gaan. Neem plaats in je favoriete stoel en sluit je ogen. Stel je voor dat je in je eigen luchtbel zit: niemand kan je storen. Laat je geest dwalen en denk na over het idee van vrijheid. Je geest is op geen enkele manier beperkt, dus waarom zou je dat zijn. Zoek me nu in je geest. Ik ben niet verborgen, maar je zult grondig moeten zoeken. Ontsnap en open de sloten van je geest tot je niet meer in #lockdown zit.
Op dat moment zullen wij elkaar ontmoeten. We maken een spirituele verbinding, ook al zijn we fysiek meer dan anderhalve meter uit elkaar. Ik haal je op in een vliegtuig, limousine, drone of kajak, wat je hart ook maar sneller doet kloppen. Samen verkennen we de wereld en benutten we de eindeloze mogelijkheden. Aangezien jij per robot reist, doe ik nu de eerste robot #ReisPerMens omdat ik me laat leiden door jouw enthousiasme en jouw reislust.
Als we een plek vinden met veel lachende mensen dan strijken we daar neer voor een pauze. De lokale bevolking deelt hun levendige verhalen en beste specialiteiten met ons. Sommige lokale lekkernijen zijn meer aan de experimentele kant, niet geschikt voor onze spijsvertering. Ze bieden ze meestal niet aan de bezoekers aan, maar aangezien wij er maar gedeeltelijk zijn, delen ze vrijuit met ons. Zelfs in deze staat is het eten en drinken een behoorlijke uitdaging voor onze geest, maar omdat we ons uiterste best doen, raken ze meer opgewonden met elke hap die we nemen. #yolo
De dorpelingen staan niet allemaal open voor buitenlanders, maar als we uitleggen dat er in ons hoofd geen nationaliteiten bestaan, ontspannen ze zich. Ik twijfel nog steeds of dit slim was, aangezien ze ons nu opnemen in hun gemeenschap. Zij wagen zich niet buiten de dorpsgrenzen, dus waarom zouden wij dat doen? We zijn nu een van hen. Waarom zouden we willen vertrekken? Ze begrijpen het niet. En hoe meer ze ons omarmen, hoe moeilijker het voor ons wordt om te vertrekken, vooral omdat hun aanhankelijkheid uit liefde voortkomt en er geen kwaad in de zin is.
Het is moeilijk om je op één plek te vestigen, nietwaar? Stel je voor dat dit dorp je thuis was. Je kunt boeken lezen, een wandeling maken in de tuin en online chatten met vrienden. Er zijn genoeg dingen die je kunt doen vanuit je eigen huis. Na een paar maanden begin je je onrustig te voelen, omdat je eropuit wilt gaan. Nieuwe mensen ontmoeten en nieuwe dingen uitproberen.
Wanneer we ons dat beseffen, nemen we eindelijk afscheid van dit gastvrije dorp waar we onze geesten aan hebben verbonden. We rennen weg en laten een veilige haven achter ons. Als je vrijheid onverwacht terugkomt, uit het niets, is het misschien moeilijk om een gematigd tempo aan te houden, maar vergeet niet om te ademen #JustBreath. Je zult het snel weer onder de knie krijgen.
In je eentje.”
