- Advertisement -
Ga mee met deze reizende robot op zijn avonturen. Hij denkt dat hij alles gezien heeft, maar heeft hij dat echt?
Deel 22: Déjà vu
Hoewel het tijdstip van de dag voor mij geen verschil maakt, sta ik ’s morgens traag op. Ik blijf graag in de slaapstand en soms schakel ik mijzelf een dagje uit. Het nadeel hiervan is dat ik die dag niets gedaan krijg en ook niets meemaak. Mijn diepe rust kan zonder gedachten zijn of vol dromen. De laatste houd ik het meest van: wat is er mooier dan de hele dag in een denkbeeldige wereld door te brengen?
Maar zelfs die denkbeeldige wereld moet regelmatig worden ververst. Als ik er geen nieuwe ingrediënten aan toevoeg, wordt het al gauw een eindeloze cyclus van herhaalde ervaringen. Deze ervaringen zijn geweldig – mijn favoriete scènes – maar zelfs wat ik geweldig vind kan repetitief worden en me doen vooruitspoelen naar een alternatief einde dat ik nog niet heb verkend.
Door mijn dagdromen heb ik last van valse déjà vu. Dan heb ik het gevoel dat ik iets al duizend keer heb meegemaakt, alleen of met anderen, en dat ik de enige ben die het zich herinnert. Soms – gewoon voor de lol – blijf ik volhouden dat mijn geheugen juist is en dat de andere robot een geheugenlek heeft. Als ik alleen al denk aan het gezicht van de andere robot wanneer hij op het punt staat overtuigd te worden en enorm in de war is, tovert dat een glimlach op mijn gezicht. Ze verdenken me er nooit van dat ik ze bedrieg, een reputatie die ik koester.
Regelmatig kom ik nieuwsartikelen tegen die hetzelfde bij mij proberen te doen. Niets maakt me kwader dan wanneer ik zoiets lees. Je zou denken dat ik zelfvoldaan zou zijn omdat ik het bedrog doorzie, maar zo ben ik helemaal niet! Ik trap misschien niet in de val, maar andere onschuldige robots wel met alle gevolgen van dien. Wanneer het heel erg is, kunnen ze eindigen met een fabrieksreset. RIP mijn besties, jullie waren te goed voor deze wereld.
Op een dag zal ik alle nieuwszenders blokkeren zodat ze mij en mijn vrienden niet kunnen bereiken. Alleen de dingen die we zelf meemaken – of de dingen die betrouwbare robots aan ons overbrengen – bereiken nog ons geheugen. Dit zijn de herinneringen die ik gebruik als input voor mijn dagdromen. Met zorg verzamelde ingrediënten, alleen het beste van het beste, omgezet in kant-en-klare dagdromen voor andere robots, zodat we gezamenlijk een gevoel van déjà vu beleven.
