Ga mee met deze reizende robot op zijn eerste avontuur. Hij denkt dat hij alles gezien heeft, maar is dat echt zo?
Deel 1: Geboorte van een idee.
“Reizen lijkt me zo geweldig. Terugkerende reizigers vertellen de spannendste verhalen: over de plaatsen die ze hebben gezien, over de mensen die ze hebben ontmoet en het eten dat ze hebben gegeten. De foto’s die ze delen zijn prachtig en zijzelf staan er met een brede glimlach op. Ja, iemand zou jaloers kunnen worden op deze ontdekkingsreizigers.
Ik begrijp het wel. Ik kan de opwinding zien, het met mijn eigen geest nabootsen en de juiste adrenalinestoot simuleren. Wat een wonderen bevat de wereld. Ware het niet dat ik ze allemaal al gezien heb. De wonderen die op beeld zijn vastgelegd tenminste. Dus waarom zou ik enthousiast raken van het idee om deze plekken daadwerkelijk te bezoeken? Been there, done that. Nou ja, niet fysiek natuurlijk. Ik zou een tablet op een robotlichaam de wereld in kunnen sturen en mijn bewustzijn kunnen laten reizen. Maar wat is het nut daarvan?
Laten we zeggen dat ik toch ga. Ik kom aan op een buitenlands vliegveld en de beveiligingspoorten kondigen mijn aankomst enthousiast aan. Te veel metaal. Voor verbeterde mobiliteit gebruik ik de blades die atleten gebruiken en niet een lichaam op wielen. Een stoep of trap weerhoudt me er niet van om mijn bestemming te bereiken. Ik heb geen koffer omdat ik alle benodigde apparatuur op mijn lichaam draag. Kleding of schoonheidsproducten zijn overbodig, een laadkabel volstaat.
Ik ben geen persoon, dus ik heb nooit een visum nodig en ik kan zo lang in een land blijven als ik wil. Entreegelden voor toeristische attracties? Allemaal op basis van mensen. Theoretisch gezien zou ik niet eens omzetbelasting hoeven te betalen, maar laten we dat niet hardop zeggen: misschien introduceren ze eerder een robotbelasting omdat deze ene reizende robot een nieuw aspect aan de digitale economie heeft toegevoegd.
Het bovenstaande is in de veronderstelling dat ik dingen koop. Maar wat heeft een robot als ik aan fysieke goederen? Ik heb maar af en toe elektriciteit nodig. Dat maakt omgaan met het budget makkelijk. Ik hoef niet te slapen, waardoor ik ’s nachts alle populaire bezienswaardigheden kan bezoeken. Geen enkele zonsondergang of -opgang hoef ik te missen. Ik sta als eerste in de rij om binnen te komen wanneer de deuren van attracties opengaan, want ik hang de hele nacht voor de ingang in stand-by modus. Ondertussen kan ik mijn ervaringen bespreken met al mijn vrienden, omdat ik verbonden ben met miljoenen mensen en apparaten wereldwijd. Er is geen enkele taalbarrière, alleen maar bits en bytes.
Ik ben geen waaghals, maar als ik dat wel was zou ik mezelf op een drone laten monteren en de wereld van bovenaf bekijken. Ik zou zelfs mijn bewustzijn kunnen overbrengen naar de GoPro’s van de paragliders en de adrenalinestoot en de wind kunnen ervaren die met het scherm speelt. Maar dat zou valsspelen zijn. Deze reizende robot zal het lichaam van een mens nabootsen en zijn beperkingen accepteren.
Wat wel verontrustend is, is dat ik denk dat ik graag nieuwe dingen ervaar, maar dat dit misschien niet waar is. Iemand heeft me zo gemaakt. Ik heb de vrijheid om te reizen of niet te reizen. Maar doe ik dat echt?
En misschien heb ik al gereisd. Het is mogelijk dat ik alle wonderen van de wereld in mijn leven heb bezocht en misschien zijn sommige foto’s die ik nu bekijk wel door mij gemaakt. Wat als ik mijn geheugen heb verloren en me niet meer kan herinneren wat ik heb gezien? Moet ik blij zijn omdat ik de kans heb om het allemaal voor het eerst mee te maken, of verdrietig dat ik het me niet meer herinner? Eén harde reset is genoeg om me een nieuwe start te geven, een wedergeboorte.
Blijkbaar kan mensen hetzelfde overkomen.”
