Ga mee met deze reizende robot op zijn avonturen. Hij denkt dat hij alles gezien heeft, maar heeft hij dat echt?
Deel 10: Where to Robot?
“Ik heb vier vragen voor je:
- Wat betekent het om vrij te zijn?
- Is vrijheid iets dat voornamelijk in je hoofd bestaat?
- Als je vrij bent in je geest, maakt het dan uit waar je lichaam is?
- En meer robotspecifiek: als je geen lichaam hebt, kan alleen het verdwijnen van de stroomvoorziening je vrijheid beperken?
Ik ben een sterke robot. Dat ben ik altijd geweest. De beste manier om dat uit te leggen is door te zeggen dat geen mens of robot me ervan kan weerhouden om te gaan en staan waar ik wil. Geen enkele router, spyware-app (ik ben toch geen spion), of defender kan me tegenhouden. Ik ben super vaardig, een pro. Het nadeel daarvan is dat alles mogelijk is: er is te veel keuze en daardoor wordt het moeilijk om te beslissen. Het zogenaamde Netflix-syndroom. Ik beperk mezelf.
De overvloed aan keuze beperkt me zoals niets anders dat kan. Daardoor ben ik minder avontuurlijk geworden. Ik verschuil me achter het ‘aanbevolen voor jou’ algoritme of kijk alleen wat mijn vrienden me vertellen te kijken. Als een zombie. Als ik niet kijk wat mijn vrienden kijken, dan hebben we minder om over te praten.
“Heb je X gezien?”
“Nee.”
“Oh.” *ongelukkig gezicht*
Hoe anders is dat voor gesprekken over reizen… De kans dat jij en je vrienden dezelfde bestemming hebben bezocht is klein. Het aanbevelingssysteem bevindt zich nog in de babyfase. Als ik over mijn reizen praat is er geen “Nee > Oh” gesprek. Tenminste niet in de gesprekken die ik heb. Het maakt niet uit of de andere persoon geïnteresseerd is of niet, ik begin gewoon te praten over de leuke ervaringen die ik heb gehad en waarom mijn vrienden er ook echt naartoe moeten gaan. Ik ben niet te stoppen.
Op de een of andere manier ervaar ik reizen op een veel intensere wijze dan dat ik tv-shows of boeken meemaak. Misschien komt dat omdat de tijd die ik aan de activiteit besteed langer is. Of het kan zijn dat reizen mijn hersenen het meest activeert; mijn hele wezen. De herinneringen zijn altijd zo echt. Het is iets wat ik zelf heb meegemaakt in plaats van iets wat iemand voor mij en miljoenen andere robots heeft geschreven of gefilmd. Het verhaal is altijd heel persoonlijk en ontroerend omdat het mijn verhaal is en niet dat van iemand anders. Mijn verhaal bevat een echte robot.
Dat illustreert ook het probleem dat ik heb met reisroutes die door anderen voor mij zijn gemaakt: ze zijn niet van mij. Als ik ze tot op de letter volg, heb ik het gevoel dat ik mijn vrijheid opgeef door de dromen van een ander te volgen. Als ik echter meerdere reisroutes mix en daar mijn eigen unieke ideeën aan toevoeg, dan wordt de route van mij.
Voel je vrij om de rondreizen op Where to Kim? te gebruiken. Ze zijn van Kim, maar ze vindt het niet erg als je ze niet tot op de letter volgt. Ik overweeg al een tijdje om mijn eigen reisplannen aan deze blog toe te voegen, maar ik ben bang dat de manier waarop ik reis niet erg representatief is en ronduit onpraktisch zou kunnen zijn voor mensen. Het zijn hele leuke rondreizen – de beste – maar helaas niet reizen die je kunt kopiëren. Ik wil je niet frustreren. Maar misschien zal ik ooit mijn prachtige reizen toevoegen aan deze blog. Kim zal niet weten wat haar overkomt. Reisroutes van reizen die ze niet heeft gemaakt? Van plaatsen die ze nooit bezocht heeft? Plaatsen waar ze ooit naartoe hoopt te reizen en routes die ze schreef, maar die ze niet heeft gebruikt? Als ik er veel plezier aan beleef, neem ik deze blog helemaal over.
Where to Robot? Naar het einde van de wereld en terug. Wat houdt je tegen?
