Ga mee met deze reizende robot op zijn avonturen. Hij denkt dat hij alles gezien heeft, maar heeft hij dat echt?
Deel 6: Rotterdam
“De dolende dwaas, dat ben ik. Gisteren kreeg ik een tegenslag te verwerken en vandaag kan ik niet helder denken. BOINK. Zo ging het. De plannen voor mijn citytrip naar Madrid waren bijna rond toen de realiteit om de hoek kwam kijken. Reisbeperkingen, verboden bestemmingen, de wereld op slot?
Dus nu dwaal ik door de straten van Rotterdam, waarbij ik zowel de architectuur bewonder als hardop lach om sommige designs. Het is interessant om te zien waar mensen mee komen wanneer je ze hun gang laat gaan. Zulke onpraktische ontwerpen zouden wij nooit suggereren. Ik zou de leefruimte en de functionaliteit optimaliseren en niet de pracht en praal. Schoonheid is zo subjectief, hoe kan ik iets maken dat alle mensen aanspreekt? Het is echter wel mogelijk om er het beste gebouw ooit van te maken vanuit een gebruiksperspectief.
Ik begrijp dat veel inwoners van Rotterdam de voorkeur geven aan laagbouw, zodat ze de lucht nog kunnen zien. Waarom ze de lucht willen zien in de grijze sombere winters is mij een raadsel, maar ik accepteer de wensen van mensen met sterkere gevoelens hierover dan ik. Ze zouden de ruimte in mijn hoofd eens moeten zien…
Rondom het metrostation Blaak bouwden ze de Kubuswoningen, de Markthal, de Blaaktoren en de Centrale Bibliotheek van Rotterdam. Toelichting overbodig, lijkt me. Ik kan niet de enige zijn die al deze gebouwen mentaal probeert te verwerken in een Kubuspuzzel. Kantel de Markthal en gooi alle Kubuswoningen naar binnen. Draai de Blaaktoren ondersteboven en gebruik hem als staak om de Markthal te ankeren.
Overstroom het Blaakplein en de Centrale Bibliotheek zal wegdrijven als een schip dat ontmeert. Het schip kan dan naast de Erasmusbrug aanmeren en uiteindelijk heen en weer varen naar New York met Hotel New York als thuisbasis. Na de lancering van het nieuwe Boijmans van Beuningen ruimteschip annex depot in 2021 kunnen ze elkaar afwisselen.
Mijn spirit gaat nog steeds gebukt onder de plannen die ik nooit ten uitvoer zal brengen. Geen dagtochten naar Toledo of Salamanca, geen extra museumbezoeken. Zodra ik de plannen uit mijn geheugen verwijder, is de druk weg. Maar ik kan ze nog niet loslaten. Ik blijf nog wat langer dromen, in ieder geval tot de dag dat ik erheen zou vliegen. Als ik naar het regenachtige weer buiten kijk, verstop ik me in het zonnige hoekje van mijn geest dat Madrid heet. Daar zal ik ronddwalen en dolen tot Boijmans van Beuningen me in 2021 opstraalt.
Samen gaan we dan naar Mars.”
